OVER MIJ
In 2016 ben ik (Geza Mobers, 1966) afgestudeerd als psychosociaal begeleider, coach en counselor bij instituut SPSO in Huis ter heide. Daarvoor heb ik ruim 15 jaar met veel plezier gewerkt als adviseur communicatie bij diverse organisaties. In mijn laatste baan bij een onderzoeksinstituut merkte ik dat ik de meeste voldoening haalde uit inspiratie gesprekken met onderzoekers. Het waren open gesprekken waarin verbinding werd gevoeld en helderheid ontstond. Hierdoor konden onderzoekers met hernieuwde energie verder. Ik besloot mijn hart te volgen en besloot mij te bekwamen in het prachtige vak van psychosociaal coach/begeleider. Tijdens mijn opleiding deed ik vrijwilligerswerk bij de Vrijwilligers Palliatieve Terminale Zorg (VPTZ). Geïnspireerd door de ontwikkelingen in de palliatieve zorg, heb ik mij in mijn afstudeeronderzoek verdiept in het proces van de naaste van een ongeneeslijk zieke gericht op de mogelijkheden op een goede laatste fase samen. Sinds 2014 werk ik als VPTZ-coördinator in gemeente De Bilt en ik combineer dit met mijn werkzaamheden in praktijk LENTE.
Met toewijding en warme betrokkenheid begeleid ik in mijn praktijk cliënten met hulpvragen die te maken hebben met rouw en verlies. Het verlichtende gevoel dat cliënten tijdens de sessies ervaren, raakt mij keer op keer. Om mijn vakkennis bij te houden en mij verder te verdiepen, volg ik regelmatig bij en na-scholingen. Ook maak ik deel uit van een intervisiegroep van rouw- en verliesbegeleiders.
Visie
Professionele begeleiding zie ik als een kans om jezelf beter te leren kennen en te groeien in je persoonlijkheid door onder andere verwerking, bewustwording en inzicht. Zelf ervaarde ik coaching en leertherapie tijdens mij opleiding als een ontzettende verrijking.
Inspiratie
De gedachtegang van Victor Frankl hoogleraar in de neurologie en de psychiatrie (tevens mentor en vriend van Edith Eger, schrijfster van De Keuze en Het Geschenk) is een belangrijke inspiratiebron in mijn eigen leven en in de begeleiding van mijn cliënten. Frankl geeft aan dat je niet altijd grip hebt op de dingen die je overkomen of overkomen zijn, maar wel op je (innerlijke) reactie. Hoe moeilijk, frustrerend of verdrietig de situatie ook is, je hebt uiteindelijk de vrijheid om te kiezen hoe je er mee omgaat. Dat inzicht geeft rust en ruimte. Er spreekt wat mij betreft hoop en vertrouwen uit om in elke situatie lichtpuntjes te kunnen gaan zien en je – binnen de mogelijkheden - te richten op wat er toe doet voor jou.